کودکان از ریخت و پاش های که در بازی کردن و غذا خوردنشان انجام می دهند مهارت های زندگی را برای خود تجربه می کنند. از لحاظ تکلم و قدرت صحبت کردن کودکانی که ریخت و پاش می کنند و با آرامش و بدون ایجاد اختلال از سمت پدر و مادر به کار خود ادامه می دهند تکلم قوی تری خواهند داشت و مغزشان برای ساختن سازه های تکلمی قوی تر است و این کودکان قدرت یادگیری بالاتری خواهند داشت. زمانی که کودک شما از بالای صندلی چیزی را به پایین پرت می کند  با خود از این پرت کردن ها هدفی دارند و آنهم عکس العمل لوازمی است که پرت می شود.

 محققان دریافتند که کودکانی که به بازی هایی پر از ریخت و پاش به خصوص ریخت و پاش که له کردن با دستانشان و یا کندن و خراب کردن با دهانشان هستند و یا حتی غذا و خوردنی ها را با انگشتانشان لمس و له می کنند برای خود پردازشی بین سختی و نرمی وخصوصیات دیگر اشیا را انجام می دهند.